Krążące mezenchymalne komórki macierzyste i ich implikacje kliniczne

Krążące mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) to nowe źródło komórek do regeneracji tkanek i inżynierii tkankowej. Charakterystyka krążących MSC jest podobna do charakterystyk MSC pochodzących ze szpiku kostnego (BM-MSC), ale występuje na bardzo niskim poziomie u zdrowych osób. Wykazano, że MSC są zdolne do migracji do miejsc urazu i mają różne profile genetyczne w porównaniu z BM-MSC. Bieżący przegląd podsumowuje podstawową wiedzę na temat krążących MSC i ich potencjalnych zastosowań klinicznych, takich jak mobilizacja BM-MSC do krążenia w celu terapii. Zastosowanie MSC do leczenia szerokiego spektrum chorób jest obiecujące, takich jak uszkodzenie rdzenia kręgowego , naprawa układu sercowo-naczyniowego , kościi naprawa chrząstki. W bieżącym przeglądzie omówiono również kwestie wykorzystania allogenicznych MSC w terapii klinicznej.

Ponieważ wśród badaczy nie ma spójnej definicji charakterystyk MSC, Międzynarodowe Towarzystwo Terapii Komórkowej zaproponowało trzy kryteria, które zostały ogólnie przyjęte do kategoryzacji komórek progenitorowych jako MSC: (1) przyleganie do plastiku; (2) specyficzna ekspresja antygenu powierzchniowego ; i (3) multipotencjalny potencjał różnicowania. Krążące MSC również spełniają te wymagania.

Zdolność MSC do zasiedlenia i migracji do tkanki docelowej jest ważnym wyznacznikiem klinicznego zastosowania MSC. Na przykład, aby doszło do tworzenia się kości, MSC muszą migrować na powierzchnię kości, gdzie różnicują się w osteoblasty i odkładają macierz kostną. Przeważa pogląd, że krążące MSC zagnieżdżają się szybciej niż BM-MSC [13] . Chociaż mechanizmy naprowadzania / migracji MSC oraz zaangażowane mediatory i sygnalizacja chemotaktyczna nie są w pełni zidentyfikowane, prawdopodobny paradygmat migracji MSC już się pojawił. Proponuje się, że mechanizm wykorzystywany do samokontroli MSC jest podobny do dobrze udokumentowanego transportu i naprowadzania hematopoetycznych komórek macierzystych do szpiku kostnego, a leukocytów do tkanek objętych stanem zapalnym [14] ,[15] . Oczywiście są między nimi pewne różnice. Na przykład MSC nie eksprymują ligandów do selektyn śródbłonkowych , takich jak ligand-1 glikoproteiny P-selektyny (PSGL-1) lub węglowodany sialilowe Lewis X, więc MSC nie są w stanie wiązać się z chimerycznymi konstrukcjami selektyn śródbłonkowych CD62E (E -selektyna) i CD62P (P-selektyna).

Tabela 1 . Podsumowanie publikacji wykorzystujących allogeniczne mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) w zastosowaniach terapii komórkowej.