Mechanizm hamowania wpływu wody poddanej obróbce metodą MRET na morfologię mikro

Przez : Eugeniusz - Kategorie : Ogólne Rss feed , Wodór molekularny dla zdrowia Rss feed
star
star
star
star
star

Abstrakcyjny

Znaleźliśmy znaczące właściwości ochronne wody MRET potwierdzone przez znaczny spadek Staphylococcus aureus CFU (jednostek tworzących kolonie) w homogenacie nerek myszy na wodzie MRET w porównaniu z grupą kontrolną myszy na zwykłej wodzie po dootrzewnowym zakażeniu gronkowcem. 

Kolejne badanie dotyczy szczegółowej obserwacji wpływu wody aktywowanej MRET o zmienionej strukturze molekularnej, właściwościach fizycznych i elektrodynamicznych na aktywność metaboliczną i wzrost warunkowo patogennej kultury mikrobiologicznej Escherichia coli K-12 (E.coli) oraz na aktywność metaboliczną drobnoustrojów skojarzenia (podobne do skojarzeń drobnoustrojów w jelicie). Aktywowana woda (MRET) spowodowała znaczące zmiany w morfologii E.coli : inny kształt, kolor i wielkość komórek, zakłócenie procesu podziału komórkowego. 

Podczas badania klinicznego zaobserwowaliśmy również pozytywne wyniki leczenia uzupełniającego wodą MRET dla pacjentów z HIV. Istnieją ostatnie dane badawcze, które pozwalają wskazać podobny sposób działania dla dwóch białek wirusowych, sugerując, że strategia przeciwwirusowa, której celem jest indukowana wirusem fuzja błony, może zostać zaadaptowana z HIV-1 do SARS-CoV. Stabilność struktury białka kolców wirusa opiera się na ogólnych interakcjach słabych sił elektrodynamicznych van der Wallsa i wiązań wodorowych. Oczywistym jest, że wszystkie biochemiczne formacje białek wymagają obecności cząsteczek wody w układach biologicznych. 

Z całości obserwowanych danych badawczych wynika, że ​​modyfikacja wodnych czynników elektrodynamicznych tkanek człowieka (korzystnych dla homeostazy organizmu w zakresie „okna fizjologicznego”) może prowadzić do istotnej zmiany oddziaływań van der Wallsa i wodoru. wiązania, które powodują zahamowanie i przerwanie tworzenia białek kolców wirusa. Taki scenariusz w oczywisty sposób uniemożliwia sekwencję życia wirusa przyłączania i fuzji z ludzkimi błonami komórkowymi. Ten sam typ mechanizmu można zastosować do hamowania innych linii drobnoustrojów chorobotwórczych. Badania przeprowadzone w AltheaDx Technology w USA potwierdzają, że podłoże na bazie wody aktywowanej MRET nie wpływa na morfologię normalnych komórek PBMC na poziomie genetycznym; wpłynął pozytywnie na morfologię normalnych komórek PBMC, zwiększając ich żywotność. 

Woda aktywowana MRET jest produkowana przy pomocy opatentowanej w USA technologii efektu rezonansu molekularnego (MRET, patent USA nr 6022479). Sugerujemy, że konsumpcja wody MRET przez ludzi może prowadzić do fizjologicznie korzystnej modyfikacji przenikalności dielektrycznej i wiązania wodorowego ośrodka wodnego w tkankach organizmu człowieka. Może stanowić początkową naturalną obronę ludzkiego organizmu przed ingerencją i rozprzestrzenianiem się patogennych mikroorganizmów

Słowa kluczowe

Koronawirus; przenikalność dielektryczna; E. coli K-12; HIV-1; woda MRET; Skok białka; Staphylococcus -aureus 46

WPROWADZANIE

Niedawne badania genetyczne różnych linii komórkowych i komórek pierwotnych dostarczają przekonujących dowodów na bioregulacyjne zdolności pól magnetycznych i elektromagnetycznych. Wyraźne zmiany w ekspresji genów wykryto w komórkach po ekspozycji na pola elektromagnetyczne o częstotliwości radiowej, ekstremalnie niskiej częstotliwości (ELF) i pola statyczne. Zatem najważniejsze i na pewno najbardziej uniwersalne są nietermiczne oddziaływania pól elektromagnetycznych z układami komórkowymi. Naszym zdaniem, większość genetycznych i innych bioregulacyjnych efektów słabych pól magnetycznych (w tym pola geomagnetycznego) można osiągnąć za pomocą para-rodnikowego mechanizmu biologicznego magnetorecepcji, po raz pierwszy zaproponowanego przez Schultena i współautorów [1]. 

Wcześniejsze badania wykazały, że koronawirusy atakują komórki poprzez tak zwane białka „kolec”, ale białka te przybierają różne kształty w różnych koronawirusach. Ustalenie kształtu białka kolczastego w SARS-Cov-2 jest kluczem do ustalenia, jak celować w wirusa, powiedział Jason McLellan, starszy autor badania i profesor biologii molekularnej na University of Texas w Austin. Chociaż koronawirus wykorzystuje wiele różnych białek do replikacji i atakowania komórek, białko kolca jest głównym białkiem powierzchniowym, którego używa do wiązania się z receptorem – innym białkiem, które działa jak wejście do ludzkiej komórki. Po tym, jak białko kolca zwiąże się z receptorem komórki ludzkiej, błona wirusa łączy się z błoną komórki człowieka, umożliwiając genom wirusa wniknięcie do ludzkich komórek i rozpoczęcie infekcji. 

Naukowcy odkryli, że rozszczepiająca białko część ACE2 wiąże kolec poprzez interakcje polarne utworzone z przypominającej mostek struktury enzymu. Oba końce domeny wiążącej receptor przylegają do ACE2 poprzez wiązania wodorowe i słabe elektromagnetyczne siły van der Waalsa. Badania Zhou pokazują subtelne zmiany aminokwasów, które tworzą mostki solne i poprawiają interakcje van der Waalsa, które mogą leżeć u podstaw tej silniejszej interakcji, mówi [3].

HIPOTEZA

Woda jest naturalnym tłem, w ramach którego przebiegają wszystkie procesy biochemiczne. W naturze znane są tylko cztery rodzaje oddziaływań (silne, słabe, elektromagnetyczne i grawitacyjne). Dwa z oddziaływań mają charakter czysto jądrowy, a oddziaływanie grawitacyjne ujawnia się dopiero w skali kosmicznej. Dlatego jasne jest, że tylko oddziaływanie elektromagnetyczne jest istotne w zakresie każdego systemu biologicznego. Dla uproszczenia zauważamy, że cała specyfika każdego procesu biologicznego sprowadza się ostatecznie do pewnych oddziaływań elektromagnetycznych. Właśnie z tego powodu właściwości elektromagnetyczne wody, które odgrywają decydującą rolę w jej samoorganizacji i oddziaływaniu na inne obiekty, muszą być wszechstronnie zbadane. Właściwości te ujawniają się we wszystkich, bez wyjątku, 

Specyficzne cechy charakterystyki elektrodynamicznej wody [przede wszystkim bardzo duża wartość jej przenikalności dielektrycznej ε (ω) ] są przyczyną naturalnej dysocjacji cząsteczek wielu związków chemicznych i powstania niezbędnego składu jonowego niezwykle ważnych mikroelementy. W przeciwnym razie normalne działanie wielu systemów żywego organizmu (w szczególności działanie membran selektywnych) byłoby niemożliwe. 

Zmiana właściwości dyspersyjnych wody może mieć bardzo silny wpływ (poprzez modyfikację sił elektrostatycznych między oddzielonymi ładunkami oraz sił typu van der Waalsa definiujących oddziaływanie układów neutralnych atomów i cząsteczek) na oddziaływanie dalekiego zasięgu podstawowych elementów systemów żywych, takich jak komórki, wirusy, makrocząsteczki biologiczne, enzymy itp. [4]. 

Chociaż koronawirus wykorzystuje wiele różnych białek do replikacji i atakowania komórek, białko kolca jest głównym białkiem powierzchniowym, którego używa do wiązania się z receptorem – innym białkiem, które działa jak wejście do ludzkiej komórki. Po tym, jak białko kolca zwiąże się z receptorem komórki ludzkiej, błona wirusa łączy się z błoną komórki człowieka, umożliwiając genom wirusa wniknięcie do ludzkich komórek i rozpoczęcie infekcji. 

Stabilność struktury białka kolców opiera się na ogólnych oddziaływaniach słabych sił elektrodynamicznych van der Wallsa i wiązaniach wodorowych. Stabilność białka kolców przed fuzją wymaga pewnego podłoża, które wspiera wymagane interakcje van der Walls i wiązania wodorowe, aby utworzyć białkowy łańcuch kolców przez koronawirusa. Oczywistym jest, że jest to podłoże wodne, gdyż wszelkie biochemiczne formacje białek wymagają obecności cząsteczek wody w układach biologicznych. Kolejne przejście przedfuzyjnego białka kolczastego do białka po fuzji również wymaga specyficznej pożywki na bazie wody, aby wspierać prawidłowe przejście i tworzenie mostków, aby pomóc koronawirusowi połączyć się z błoną komórkową człowieka.

Siły van der Waalsa między atomami i cząsteczkami działają na ogół na stosunkowo krótkie odległości i są proporcjonalne do odwrotności siódmej potęgi odległości międzycząsteczkowych dla cząsteczek i atomów. Dla dwóch kul o tym samym promieniu R energia oddziaływania W w funkcji odległości oddzielenia cząstek D wynosi:


Gdzie stała Hamakera, 131 , zależy od względnych stałych dielektrycznych materiału 1 i medium 3. 

Z równania (1) wynika, że ​​istotną rolę dla wartości energii oddziaływania van der Waalsa odgrywa względna stała dielektryczna ośrodka. 

Oddziaływanie między tymi samymi obiektami (cząsteczkami) jest określane przez rozproszenie sił van der Waalsa. Energię oddziaływania, w przypadku ciał rozciągłych zawierających dużą liczbę atomów i cząsteczek, można zapisać jako:


Wielkość (r) zależy od odległości r pomiędzy powierzchniami tych obiektów (cząsteczek), widma całkowitej przenikalności dielektrycznej wody ε W (ω) oraz odpowiednich widm przenikalności dielektrycznej ε j (ω) i ε k (ω) oddziałujących obiektów (cząsteczek). Tutaj = 2 πc/r jest maksymalną częstotliwością zmiennego pola elektromagnetycznego, którą należy uwzględnić przy obliczaniu energii oddziaływania van der Waalsa między dwoma ciałami (obiektami) o objętościach Vk i Vj . 

Z równania (2) wynika, że ​​ostateczny charakter oddziaływania pomiędzy dowolnymi ciałami (cząsteczkami), jego znak i intensywność zależą od widma przenikalności dielektrycznej tych ciał i ośrodka wodno-solnego w obszarze między nimi . Zależą również od odległości między ciałami. Typowa jest na przykład sytuacja, w której ε j (ω)> ε w (ω) i ε k (ω)> ε w (ω) w pewnej części widma; ε j (ω)> ε w (ω) i ε k (ω) < ε w (ω) lub ε j (ω) < ε w (ω)oraz ε k (ω)>ε w (ω)   w innych częściach. Wskazuje to, że całka w równaniu (2) staje się przemienną funkcją częstotliwości. Pozwala to wnioskować, że kontrolowana zmiana charakterystyki dyspersyjnej ośrodka wodno-solnego oddzielającego oddziaływujące obiekty daje możliwość wpływania na znak i intensywność oddziaływania ciał. W szczególności zmiana przenikalności dielektrycznej wody może stymulować wzajemne przyciąganie np. wirusów i komórek, ale może również sprzyjać ich wzajemnemu odpychaniu na duże odległości [4]. 

Równanie (2) wskazuje, że słabe oddziaływania elektromagnetyczne van der Wallsa w cieczach wodnych bezpośrednio zależą od względnej przenikalności dielektrycznej wody. Powstawanie jakichkolwiek struktur białkowych w organizmie człowieka jest ściśle uzależnione od specyficznej równowagi właściwości dielektrycznych cząsteczek białka i wody, gdyż zapewnia określone parametry sił van der Wallsa do budowy takich białek. Z kolei właściwości dielektryczne wody zależą od temperatury. Z medycyny wiemy, że normalna homeostaza organizmu ludzkiego jest możliwa przy ściśle określonych fizjologicznych parametrach temperatury organizmu: ogólnie 35°C - 41°C. Spadek temperatury ciała poniżej 35°C oraz wzrost temperatury ciała powyżej 41°C prowadzi do niemożności podtrzymywania życia. Istnieją dane badawcze wskazujące na związek stałej dielektrycznej tkanki ciała człowieka (TDC) z temperaturą: 35°C - 74,9 F/m (TDC) i 40°C - 73,2 F/m (TDC) (Rysunek 1). Pokazuje, że normalna homeostaza ludzkiego ciała jest dozwolona w pewnym zakresie elektrodynamicznych oddziaływań van der Wallsa, po małym zakresie właściwości dielektrycznych tkanki około 75 - 73 F/m. Jest to dobrze skorelowane, ponieważ wiemy z fizyki, że względna przenikalność dielektryczna wody wynosi 80 F/m w temperaturze pokojowej (20° C). 

Rysunek 1: Zależność stałej dielektrycznej wody od temperatury. 

Pozwala to sugerować, że właściwości dielektryczne tkanki ludzkiego ciała są bardzo ważnym parametrem fizjologicznym. Na przykład, dla pełnego pasma analizowanych częstotliwości, stała dielektryczna tkanki okrężnicy złośliwej jest średnio o 8,8% wyższa (Rysunek 2) niż stała dielektryczna tkanki zdrowej ( p = 0,002). Różnica ta jest jeszcze większa przy częstotliwościach poniżej 4 GHz [5].

 
Rycina 2: Średnia stałej dielektrycznej (a) zdrowej i złośliwej tkanki okrężnicy wraz z ich odchyleniem standardowym w formacie słupka błędów [5]. 

Jest godne uwagi, że podczas gdy entalpia rozwijania się białka, ? H ( T ) jest liniową funkcją temperatury, współczynnika entropii T ? S ( T ) nie jest całkiem liniowy. Dlatego te dwie funkcje zmieniają się z temperaturą w prawie równoległy sposób, ale w temperaturach zbliżonych do fizjologicznych funkcja entalpii nieznacznie przeważa nad współczynnikiem entropii; jednak w wyższych i niższych temperaturach zaczyna dominować czynnik entropii. Ich różnica:

?G (T) to energia Gibbsa, która reprezentuje pracę wymaganą do przeniesienia białka ze stanu złożonego do rozłożonego. Ta energia Gibbsa jest zatem zwykle uważana za miarę stabilności struktury białka . Okazuje się więc, że w temperaturach fizjologicznych struktura białka jest stabilna, jednak wraz ze wzrostem lub spadkiem temperatury różnica między entalpią a współczynnikiem entropii zmniejsza się, a następnie zmienia znak. W ten sposób struktura natywnego białka staje się niestabilna zarówno powyżej, jak i poniżej tej optymalnej temperatury, która mieści się w zakresie fizjologicznym. W szczególności stabilność mioglobiny w temperaturach fizjologicznych wynosi około 30 kJ / mol. W tej temperaturze energia ruchu termicznego osiąga wartość: 

RT = 8,3 J/K mol x (37 + 273) K= 2,5 kJ/mol 

tj. stabilność białka w tej temperaturze fizjologicznej jest o jeden rząd wielkości wyższa niż energia ruchu termicznego. To wystarczy, aby białko wytrzymało destrukcyjne działanie ruchu termicznego. Warto jednak zauważyć, że stabilność struktury białka nie jest zbyt wysoka. Wydaje się, że białka globularne po prostu nie potrzebują nadmiernej stabilności, ale wymagana jest pewna elastyczność struktury, być może do prawidłowego funkcjonowania. Badania wymiany wodorowej takich białek rzeczywiście pokazują, że ich struktura zmienia się w temperaturach fizjologicznych, ale są to tylko niezależne mikrorozwijanie ich struktury. Najbardziej zaskakującym wynikiem tej analizy termodynamicznej jest to, że stabilność białka zmniejsza się nie tylko po podgrzaniu, ale także po schłodzeniu z temperatur fizjologicznych, 

Zatem normalna zdrowa homeostaza organizmu człowieka zależy bezpośrednio od „okna” temperatur fizjologicznych, a następnie względna przenikalność dielektryczna płynów ustrojowych powinna być utrzymywana w fizjologicznym zakresie „okna” około 75-73 F/m. Każde przesunięcie z tego zakresu może prowadzić do rozwoju chorób, w tym zakażenia organizmu drobnoustrojami chorobotwórczymi. Biorąc pod uwagę powyższe idee, pozwala to postawić hipotezę, że większość mechanizmów budowy białek biochemicznych w zdrowym organizmie człowieka wymaga pewnego fizjologicznego „okna” oddziaływań van der Waalsa i wiązania wodorowego pomiędzy cząsteczkami białek a środowiskiem woda – sól. W teorii, to fizjologiczne „okno” słabych sił elektromagnetycznych van der Waalsa może znacznie różnić się od zakresu elektrodynamicznych oddziaływań van der Waalsa wymaganych do podtrzymania życia formacji białek DNA/RNA wirusów, bakterii i innych patogennych mikroorganizmów. Ten sam typ ogólnego mechanizmu można również zastosować dla innych linii bakterii i wirusów. 

Zatem modyfikacja wodnych średnich parametrów elektrodynamicznych tkanek człowieka, sprzyjających homeostazie organizmu (w zakresie „okna fizjologicznego”), może prowadzić do istotnej zmiany oddziaływań van der Wallsa i wiązania wodorowego, co może skutkować zahamowanie i przerwanie prawidłowego tworzenia łańcuchów białek kolczastych. Taki scenariusz oczywiście wyłącza sekwencję życia koronawirusa, która łączy się i łączy z ludzkimi błonami komórkowymi. 

Sugerujemy, aby takim czynnikiem, który może zakłócić sekwencję życiową drobnoustrojów chorobotwórczych, jest woda MRET o anomalnych właściwościach elektrodynamicznych. Woda MRET może być regularnie spożywana przez ludzi w celu zapobiegania zakażeniom drobnoustrojami chorobotwórczymi. 

Badania przeprowadzone w AltheaDx Technology w USA potwierdzają, że podłoże na bazie wody aktywowanej MRET nie wpływa na morfologię normalnych komórek PBMC na poziomie genetycznym; wpłynął pozytywnie na morfologię prawidłowych komórek PBMC, zwiększając ich żywotność [8]. 

Szereg badań in vivo i in vitro dotyczących efektów wody aktywowanej MRET potwierdza, że ​​nie wpływa ona na charakterystykę genetyczną organizmów żywych. We wszystkich analizowanych przypadkach nie zarejestrowano żadnego wiarygodnego przypadku zmiany specyficznych cech organizmów. Oznacza to, że woda aktywowana MRET jest bezpieczna dla działania na aparat genetyczny. Efekty wodne MRET dotyczą jedynie ilościowych cech rozwoju układów biologicznych (przyspieszenie lub zahamowanie wzrostu komórek i biomasy). 

Woda aktywowana MRET jest produkowana przy pomocy opatentowanej w USA technologii efektu rezonansu molekularnego (MRET, patent USA nr 6022479). Aktywator wody MRET jest stacjonarnym źródłem subtelnego, rezonansowego pola elektromagnetycznego o niskiej częstotliwości o strukturze kompozytowej. Źródłem kompozytowego pola elektromagnetycznego o niskiej częstotliwości jest intensywna aktywność elektryczna wewnątrz nano-okręgów utworzonych przez liniowe grupy molekularne związku polimerowego MRET (matryca geometrii fraktali wolumetrycznej), gdy ciało polimerowe jest wystawione na zewnętrzne pola elektromagnetyczne o określonej częstotliwości i długości fali . Znaczące obniżenie wartości przewodności elektrycznej i przenikalności dielektrycznej potwierdza stosunkowo wysoką, dalekosiężną dynamiczną strukturę cząsteczek wody w wodzie aktywowanej, wytworzonej za pomocą procesu aktywacji MRET. Długotrwałe przechowywanie wody aktywowanej (do 5 godzin w temperaturze 20?C) nie wpłynęło znacząco na jej zmodyfikowane właściwości elektrodynamiczne, potwierdzając tym samym zdolność wody aktywowanej MRET do zachowania swoich anomalnych właściwości przez dość długi czas w przypadku 30 minutowej aktywacji, a nawet wyższy poziom zjawiska „długotrwałej pamięci wody” w przypadku 60 minutowej aktywacji. Znaczący poziom zmniejszenia przenikalności dielektrycznej i przewodnictwa elektrycznego utrzymywany przez wodę MRET aktywowaną przez 30 minut po podgrzaniu do 72°C potwierdza jej stabilność na efekty termiczne.

DOWÓD HIPOTEZY

(I).  Badania prowadzono pod kierunkiem prof. Władimira I. Wysockiego i prof. Lydii S. Chołodnej na Wydziale Mikrobiologii i Immunologii Wydziału Biologicznego Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Szewczenki na Ukrainie w 2004 r. 

Znaczące właściwości ochronne wody MRET zostały potwierdzone przez znaczny spadek Staphylococcus CFU (jednostek tworzących kolonie) w homogenacie nerek myszy na wodzie MRET w porównaniu z grupą kontrolną myszy po śródotrzewnowym zakażeniu gronkowcem po pierwszych 24 godzinach. W tym celu nerki zwierząt były traktowane indywidualnie. Analiza danych na początku eksperymentów prowadzi do wniosku, że znaczące zmniejszenie kolonii patogenów w homogenacie nerek myszy na wodzie MRET rozpoczyna się dopiero po 24 h od zaszczepienia S. aureus . Znaczące właściwości ochronne wody MRET zostały potwierdzone znacznym spadkiem gronkowcówCFU (jednostki tworzące kolonie) w homogenacie nerek myszy na wodzie MRET w porównaniu z grupą kontrolną myszy po śródotrzewnowym zakażeniu gronkowcem po pierwszych 24 godzinach. W tym celu nerki zwierząt były traktowane indywidualnie. Analiza danych na początku eksperymentów prowadzi do wniosku, że znaczące zmniejszenie kolonii patogenów w homogenacie nerek myszy na wodzie MRET rozpoczyna się dopiero po 24 h od zaszczepienia S. aureus . Spożycie wody MRET zmniejszyło śmiertelność z 30% (grupa kontrolna) do 0% (grupy MRET) podczas pierwszych 9 dni eksperymentu. Nie było przypadku śmierci zwierząt we wszystkich badanych grupach w ciągu pierwszych 24 godzin po dootrzewnowej inokulacji Staphylococcuskultura, co jest dość standardowym wynikiem. W ciągu następnych 8 dni w grupie kontrolnej padło 30% zwierząt, co jest oczekiwanym wynikiem takiego postępowania doświadczalnego. W obu grupach myszy, które spożyły wodę aktywowaną MRET, nie było żadnego przypadku śmierci i jest to bardzo nietypowy wynik. Niemniej jednak główne konsekwencje zakażenia gronkowcem nie objawiają się śmiercią zwierząt, jak w przypadku chorób onkologicznych. Bakterie gronkowca wpływają na żywe układy i narządy organizmu. Te patogenne drobnoustroje powodują stany zapalne, ropnie, ropnie, czyraki, skurcze mięśni, stany cesarskie itp. Dlatego szczegółowe badanie procesu stymulacji przez wodę MRET fagocytów i narządów limfatycznych układu odpornościowego myszy zakażonych S.aureuskultura została przeprowadzona i jest przedstawiona w niniejszym raporcie. 

Miejscowe zapalenie wywołano za pomocą inokulacji kultury S. aureus w tylną lewą łapę W grupie myszy na nieaktywowanej wodzie zaobserwowano zwykłą reakcję zapalną: intensywne zaczerwienienie tylnej lewej łapy (ryc. 3). Obie grupy myszy na wodzie MRET nie rozwinęły żadnego zaczerwienienia tylnej lewej łapy zaszczepionej kulturą S. aureus (Figura 4). Wyniki tego eksperymentu potwierdzają fakt znacznego zahamowania infekcji zapalnej w przypadku regularnego spożywania wody MRET. 


Rycina 3:
 Widok łap myszy na nieaktywowanej wodzie (zaczerwienienie łapy wstrzykniętej) w ciągu 24 godzin po wstrzyknięciu hodowli  Staphylococcus .

 


Figura 4: Widok łap myszy na wodzie aktywowanej MRET (brak zaczerwienienia łapy, w którą wstrzyknięto) w ciągu 24 godzin po wstrzyknięciu hodowli  Staphylococcus .

Fagocytoza jest głównym mechanizmem naturalnej odporności, zwłaszcza w pierwszym etapie procesu zakaźnego; jest to regularna część powstawania specyficznej odpowiedzi immunologicznej. Najpopularniejszą metodologią stosowaną w badaniach czynnościowej aktywności fagocytów jest badanie ich aktywności bakteriobójczej fagocytarnej (pochłaniania obcych komórek) i zależnej od tlenu. Aktywność fagocytarną neutrofili i makrofagów szacuje się na podstawie Indeksu Fagocytarnego (odsetek fagocytów, które pochłonęły bakterie testowe) oraz Liczby Fagocytarnej (średnia liczba bakterii testowych pochłoniętych przez jeden fagocyt). 

Hodowle S. aureus i Latex są zwykle używane jako bakterie testowe. Zależną od tlenu aktywność bakteriobójczą fagocytów bada się za pomocą testu NBT: zależnej od tlenu redukcji Nitro Blue Tetrazolium do nierozpuszczalnego diformazanu pochodnej Nitro Blue Tetrazolium przez fagocyty. Za pomocą testu NBT można odróżnić aktywowane fagocyty od nieaktywowanych. Woda MRET stymulowała zdolności fagocytarne neutrofili krwi obwodowej i makrofagów otrzewnowych, zwiększając ich aktywność fagocytarną, szczególnie indeks fagocytarny (ryc. 5) i liczbę fagocytarną (ryc. 6). 

Rycina 5: Indeks fagocytarny neutrofili i makrofagów w ciągu dwóch tygodni doświadczenia (obiekt fagocytozy - Staphylococcus aureus): 1 - Grupa kontrolna; 2 - Myszy na wodzie MRET (prewencyjnie przez 4 tygodnie); 3 - Myszy na wodzie MRET (prewencyjnie przez 2 tygodnie). 

Figura 6: Fagocytarna liczba neutrofili i makrofagów w ciągu dwóch tygodni doświadczenia (obiekt fagocytozy - Staphylococcus aureus): 1 - Grupa kontrolna; 2 - Myszy na wodzie MRET (prewencyjnie przez 4 tygodnie); 3 - Myszy na wodzie MRET (prewencyjnie przez 2 tygodnie). 

Pod koniec dwóch tygodni doświadczenia średnie wartości badanych parametrów w obu grupach myszy na wodzie MRET znacznie wzrosły w porównaniu z grupą kontrolną. Różnice średnich wartości parametrów czynnościowej aktywności fagocytów grup myszy spożywających wodę MRET w porównaniu z grupą kontrolną myszy na wodzie nieaktywowanej były istotne statystycznie przy p < 0,05 (dla wskaźnika fagocytarnego i testu NBT). Wyniki te potwierdzają znaczne nasilenie aktywności fagocytarnej i bakteriobójczej oraz odpowiedzi układu odpornościowego po spożyciu wody MRET [9]. 

Eksperyment in vivo wykazał, że średnie wartości badanych parametrów w obu grupach myszy na wodzie MRET (zapobiegawczo odpowiednio przez 4 i 2 tygodnie) znacznie wzrosły w porównaniu z grupą kontrolną. Różnice średnich wartości badanych parametrów grup myszy spożywających wodę MRET w porównaniu z grupą kontrolną myszy na wodzie nieaktywowanej były istotne statystycznie przy p < 0,05 (dla większości parametrów). W szczególności spożycie wody MRET zmniejszyło śmiertelność z 30% (grupa kontrolna myszy na wodzie nieaktywowanej) do 0% (dwie grupy myszy na wodzie MRET) podczas pierwszych 9 dni eksperymentu po dootrzewnowym zaszczepieniu Staphylococcuskultura. W tym badaniu in vitro zaobserwowano istotny efekt bakteriostatyczny wynoszący 70 - 100% (w zależności od początkowego stężenia patogenów) dla pożywki aktywowanej MRET. Wyniki te potwierdzają znaczne nasilenie aktywności fagocytarnej i odpowiedzi układu odpornościowego po spożyciu wody MRET.

(II).  Obserwację kliniczną przeprowadzono w Fundacji Thammarakniwet, WAT Phrabaat Namphu, prowincja Lopburi, Tajlandia. Dochodzenie było prowadzone pod nadzorem dr Peerayota Trongsawad, MD, dyrektora Departamentu Kontroli AIDS, Bangkok Metropolis. 

Badanie przeprowadzono na 38 pacjentach z AIDS w okresie od sierpnia 2004 do sierpnia 2005. Wszyscy pacjenci spożywali dziennie 1,5 litra wody aktywowanej MRET jako leczenie uzupełniające przepisane leki anty-HIV. W trakcie obserwacji klinicznej wszystkich 38 pacjentów regularnie badano pod kątem liczby komórek CD4 i wymagano składania cotygodniowych raportów dotyczących ich stanu zdrowia. 

W tym samym czasie prowadzono obserwację innej grupy chorych na AIDS (grupa kontrolna). Byli na tym samym typie przepisanych leków przeciw HIV, ale bez bezpłatnego spożycia wody MRET [10]. 

Pierwsza metoda: zbieranie i analiza tygodniowych raportów o stanie zdrowia oraz raportów o liczbie CD4; 

Druga metoda: wywiady grupowe i wywiady osobiste z pacjentami uczestniczącymi w tej obserwacji. 

Do badania klinicznego wybrano 38 pacjentów w wieku od 19 do 49 lat. Podsumowując wyniki obserwacji, można stwierdzić, że zgodnie z badanymi gradacjami stanu zdrowia pacjentów z AIDS 36 pacjentów wykazało znaczną poprawę, a 2 pacjentów nie wykazało żadnej poprawy stanu zdrowia. 

Dwóch pacjentów wybrano do poddania się dwóm badaniom w Bangkok Pathology Laboratories ze względu na ograniczenia budżetowe. Jednym z testów był odczyt poziomu zliczeń CD4 (układ odpornościowy), a drugim było obciążenie wirusowe (ilość wirusa w organizmie). Do odczytu CD4 zdrowy organizm powinien mieć zakres 800 – 1200 komórek/mikrolitr. 

Przy obciążeniu wirusowym przyrząd ma możliwość pomiaru od 50 - 5000 kopii/ml. Im niższa liczba, tym mniej wirusa w organizmie, a co za tym idzie, mniej atakuje organizm pacjenta. 


1. Pacjent, Pan Sa-ad: Jego liczba CD4 wzrosła z 2 do 840 w ciągu 11 miesięcy od spożycia wody aktywowanej MRET. Jego obciążenie wirusowe było mniejsze niż 50. 

Drugi pacjent Pan Un-ruang : Jego liczba CD4 wzrosła z 90 do 805 w ciągu 3 miesięcy od spożycia wody MRET. Jego obciążenie wirusowe również było mniejsze niż 50. 

Grupa pacjentów bez uzdatniania wody MRET: Jednoczesna obserwacja pacjentów, którzy nie spożywali wody MRET (grupa kontrolna) dostarcza dowodów na to, że pacjenci ci nie wykazali znaczącej poprawy stanu zdrowia. 

Zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej (SARS) to choroba układu oddechowego przebiegająca z gorączką. Choroba została powiązana etiologicznie z nowym koronawirusem nazwanym SARS-Associated Coronavirus (SARS-CoV), którego genom został niedawno zsekwencjonowany. Ponieważ jest członkiem Coronaviridae, uważa się, że jego białko kolczaste (S2) odgrywa kluczową rolę we wnikaniu wirusa, ułatwiając fuzję między błonami wirusa i komórki gospodarza. Białko odpowiedzialne za indukowaną wirusem fuzję błonową HIV-1 (gp41) różni się długością i nie wykazuje homologii sekwencji z S2. Zakażenie wieloma wirusami otoczkowymi wymaga fuzji błon wirusowych i komórkowych. Białko otoczki wirusa pośredniczy w tym procesie fuzji błon. Białka te są syntetyzowane jako prekursory (ENV w Retroviridae, i E2 u Coronaviridae), które są później przetwarzane w podjednostkę transbłonową (gp41 w retrowirusie HIV-1 i S2 w koronawirusie SARS-CoV), która jest odpowiedzialna za indukowaną wirusem fuzję błon, oraz podjednostkę powierzchniową, która jest odpowiedzialna za interakcja z receptorem/ami komórkowymi. Badanie to wskazuje na podobny sposób działania dla dwóch białek wirusowych, sugerując, że strategia przeciwwirusowa ukierunkowana na indukowany wirusem etap fuzji błony może być dostosowana z HIV-1 do SARS-CoV [11]. 

Wskazuje to wyraźnie, że spożywanie wody aktywowanej MRET może mieć również zastosowanie w profilaktyce i uzupełniającym leczeniu pacjentów cierpiących na chorobę typu SARS-CoV. 

(III) Niniejsze badanie dotyczy szczegółowej obserwacji wpływu wody aktywowanej metodą MRET o zmienionej strukturze molekularnej, właściwościach fizycznych i elektrodynamicznych na aktywność metaboliczną i wzrost warunkowo patogennej kultury mikrobiologicznej Escherichia coli K-12 (E.coli) oraz na metabolizm aktywność stowarzyszeń drobnoustrojów (podobna do stowarzyszeń drobnoustrojów w jelicie). Badania prowadzono pod kierunkiem prof. Władimira Wysockiego (Kijowski Uniwersytet Państwowy, Ukraina), dr Aleksandra Taszyrewa, dr Anny Tashirewy. (Kijowski Instytut Mikrobiologii i Wirusologii Ukraińskiej Akademii Nauk), w 2004 r. 

Celem pracy było zbadanie wpływu wody MRET aktywowanej przez różne okresy czasu (odpowiednio 30 i 60 minut) na aktywność metaboliczną i wzrost warunkowo patogennej kultury drobnoustrojów Escherichia coli K-12 w środowisku tlenowym i beztlenowym oraz na asocjacje drobnoustrojów w środowisku beztlenowym. Badania wykazały znaczące zahamowanie wzrostu i aktywności metabolicznej bakterii E.coli w środowisku tlenowym. Potwierdza to, że proces aktywacji MRET i efekt sterylizacji wody MRET może być stosowany w przemyśle spożywczym oraz do oczyszczania wody. 

Badania wykazały istotny wpływ inhibicyjny pożywki aktywowanej MRET w środowisku tlenowym na proces wzrostu i reprodukcji drobnoustrojów E.coli , ich podział, wielkość kolonii oraz modyfikację form komórek hodowlanych. Zaobserwowano, że przy niskim początkowym stężeniu komórek w badanej hodowli pożywka  Escherichia coli K-12 MRET aktywowana przez 30 minut i 60 minut hamowała wzrost hodowli odpowiednio 27 i 303 razy w ciągu 25 godzin doświadczenia (Figura 7).


Rysunek 7: Zahamowanie wzrostu E.coli w środowisku tlenowym: 303 razy (takt=1,0 godz.) i 27 razy (takt=0,5 godz.) po 25 godzinach eksperymentu (kolor niebieski – kontrola, czerwony – 30 minut i zielony – 60 minut podłoża aktywowanego MRET). 

Zaobserwowano, że jedną z przyczyn nienormalnie niskiego wzrostu populacji E.coli była modyfikacja procesu podziału komórek w pożywce aktywowanej MRET (ryc. 8). 


Rysunek 8: Eksperyment przeprowadzono na bakteriach E. coli w środowisku tlenowym. Zdjęcie #1 - próbka kontrolna po 24 godzinach inkubacji. Zdjęcie #3 - aktywowana próbka (60 minut aktywacji) po 24 godzinach inkubacji. I9 - wskaźnik nieprawidłowego podziału komórkowego. Próbka kontrolna I9 = 4%; 60 minutowa próbka aktywacji I9 =220%. Aktywowana woda (MRET) powoduje znaczące zmiany morfologii E.coli : inny kształt, kolor i wielkość komórek, zakłócenie procesu podziału komórek. Mutacja adaptacyjna komórek E.coli . /1/ - prawidłowy podział komórkowy; /2/ - nieprawidłowy podział komórkowy. 

Wyniki te pozwalają stwierdzić, że proces aktywacji MRET i efekt sterylizacji wody MRET można zastosować w przemyśle spożywczym oraz do oczyszczania wody. Drugi etap badań ujawnił, że aktywność metaboliczna (reduktor) bakterii E.coli zmniejszyła się do 3 razy w wodzie aktywowanej po 30 minutach i do 1,6 razy w wodzie aktywowanej po 60 minutach podczas pierwszych 6 godzin eksperymentu w środowisku tlenowym. 

W innym eksperymencie wykazano, że proces aktywacji MRET nie wpływa na aktywność redukcyjną bakterii E.coli w środowisku beztlenowym, a tym samym nie powinien wpływać na małą populację bakterii warunkowo patogennych, takich jak E.coli, zwykle prezentowane w skojarzeniach drobnoustrojów w jelicie ciała. W celu zasymulowania warunków środowiskowych zbliżonych do warunków panujących w jelitach ludzi i zwierząt przeprowadzono badanie aktywności metabolicznej związków drobnoustrojów w środowisku beztlenowym. Aktywność redukcyjna jest integralną cechą aktywności metabolicznej drobnoustrojów i jest mierzona za pomocą wskaźnika barwy sodowo-resasurinowej w procentowym stopniu przebarwienia (fioletowy = 0%, czerwony = 50%, przezroczysty = 100%). Stwierdzono, że woda aktywowana MRET znacznie zwiększyła aktywność redukującą złożonych skojarzeń drobnoustrojów podczas pierwszych dziewięciu godzin eksperymentu (Rysunek 9). 


Rysunek 9: Test porównawczy aktywności metabolicznej (reduktora) skojarzeń drobnoustrojów (1,0 godz. i 0,5 godz. próbki wody aktywowanej MRET i K-Control) w środowisku beztlenowym. 

Eksperyment ten wykazał, że optymalny czas aktywacji dla maksymalnego wzrostu aktywności metabolicznej zespołów drobnoustrojów w środowisku beztlenowym wynosi 30 minut. Ten sam optymalny czas aktywacji stwierdzono w procesie hamowania aktywności metabolicznej E.coli w środowisku tlenowym [12]. 

Można było oczekiwać a priori, że aktywowana woda musi mieć pewne anomalne właściwości chemiczne, aby zamanifestować tak silny wpływ. Jednak kompleksowe badania wykazały, że woda po aktywacji ma taki sam skład chemiczny i prawie taki sam indeks wodorowy (pH), zawiera tak samo niewielką ilość wolnych rodników i nie wykazuje radioaktywności indukowanej. Ale niektóre jego cechy fizyczne zmieniły się po aktywacji. W szczególności zmieniły się przewodnictwo, przenikalność dielektryczna, gęstość i lepkość. Niezwykle ważne jest ustalenie, jak takie zmiany mogą wpłynąć na charakter wzajemnych relacji wody i elementów układu żywego, a także na samo funkcjonowanie organizmu żywego.

WNIOSEK

Podczas badania klinicznego przeprowadzonego w Thammarakniwet Foundation, WAT Phrabaat namphu, prowincja Lopburi, Tajlandia w latach 2004-2005, zaobserwowaliśmy pozytywne wyniki leczenia uzupełniającego wodę metodą MRET dla pacjentów z HIV. Ostatnie dane badawcze pozwalają wskazać podobny sposób działania dla dwóch białek wirusowych, sugerując, że strategia przeciwwirusowa ukierunkowana na etap fuzji błony indukowanej przez wirusy może zostać zaadaptowana z HIV-1 do SARS-CoV. 

Odkryliśmy w doświadczeniach in vivo i in vitro , że spożycie wody MRET może znacząco hamować cykl wzrostu i reprodukcji hodowli Staphylococcus areus-46 i hodowli E. coli Pozwala to stwierdzić, że spożywanie wody aktywowanej MRET znacząco wzmacnia czynniki naturalnej odporności organizmu, które stanowią pierwszą linię ochrony organizmu przed wnikaniem i rozmnażaniem się drobnoustrojów chorobotwórczych. 

Proponujemy mechanizm, że spożywanie wody MRET przez ludzi może prowadzić do fizjologicznie korzystnej modyfikacji przenikalności dielektrycznej i wiązania wodorowego ośrodka wodnego tkanek organizmu człowieka, przy zachowaniu optymalnego fizjologicznego zakresu stałej dielektrycznej tkanek. Powoduje to znaczącą modyfikację oddziaływań van der Wallsa i wiązania wodorowego ośrodka wodnego. Prowadzi to do zahamowania i przerwania tworzenia białek kolców wirusa. Taki scenariusz w oczywisty sposób uniemożliwia sekwencję życia wirusa przyłączania i fuzji z ludzkimi błonami komórkowymi. Ten sam typ ogólnego mechanizmu można również zastosować dla innych linii bakterii i wirusów. Może stanowić początkową naturalną obronę organizmu ludzkiego przed ingerencją i rozprzestrzenianiem się patogennych mikroorganizmów.

BIBLIOGRAFIA

  1. Wrapp D, Wang N, Corbett KS, Goldsmith JA, Hsieh CL i in. (2020) Struktura Cryo-EM szczytu 2019-nCoV w konformacji sprzed fuzji. Nauka 367: 1260-1263.
  2. Satyanarayana M (2020) Naukowcy z Chin donoszą o strukturze nowego koronawirusa związanego z jego ludzkim celem. Amerykańskie Towarzystwo Chemiczne, USA.
  3. Yossef Kliger, Erez Y Levanon (2003) Ukryte podobieństwo między HIV-1 i SARS-CoV sugeruje strategię anty-SARS. BMC Microbiol 3: 20.
  4. Smirnov I, Trongsawad P (2010) Obserwacja kliniczna wpływu wody aktywowanej MRET na pacjentów cierpiących na AIDS. Azjatycki J Exp Biol Sci Tom: 1.
  5. Vysotskii V, Kornilova A, Smirnov I (2009) Applied Biophysic of Activated Water: The Physical Properties, Biological Effects i Medical Applications of MRET Activated Water”, World Scientific Pub Co Inc., Singapur.
  6. Smirnov I (2010) Analiza porównawcza wpływu leczenia MRET na morfologię komórek nowotworowych HeLa i prawidłowych komórek PBMC. Am J Sci Ind Res 1: 25-28.
  7. Fornes-Leal A, Garcia-Pardo C, Frasson M, Pons Beltrán V, Cardona N (2016) Charakterystyka dielektryczna zdrowych i złośliwych tkanek okrężnicy w paśmie częstotliwości 0,5-18 GHz. Phys Med Biol 61: 7334-7346.
  8. Privalov PL, Crane-Robinson C (2017) Rola wody w tworzeniu struktur makromolekularnych. Eur Biophys J 46: 203-224.
  9. Hvidt A, Nielsen SO (1966) Wymiana wodoru w białkach. Adv Protein Chem 21: 287-386.
  10. Smirnov I (2009) Wpływ wody aktywowanej MRET na infekcję gronkowcem in vivo w modelu zwierzęcym oraz in vitro na kulturze Staphylococcus aureus wood-46. Biofizyka Stosowana Wody Aktywowanej Strona nr: 252-283.
  11. Smirnov I (2008) Wpływ wody aktywowanej metodą MRET na kulturę mikrobiologiczną Escherichia coli K-12 oraz na złożone stowarzyszenia mikrobiologiczne. Badać! Tom: 17.
  12. Zaporozhan V, Ponomarenko V (2010) Mechanizmy wpływu pola geomagnetycznego na ekspresję genów z wykorzystaniem grypy jako systemu modelowego: Podstawy epidemiologii fizycznej. Int J Environ Res Public Health 7: 938-965.

Cytowanie:  Smirnov I (2020) Mechanizm działania hamującego działanie wody uzdatnionej metodą MRET na morfologię mikroorganizmów chorobotwórczych: przegląd. J Clin Stud Med Case Rep 7: 087.

Prawa autorskie: © 2020 Igor Smirnov, et al. Jest to artykuł z otwartym dostępem rozpowszechniany na warunkach licencji Creative Commons Attribution License, która zezwala na nieograniczone używanie, dystrybucję i powielanie na dowolnym nośniku, pod warunkiem podania autora i źródła.

Zaloguj się, aby ocenić ten produkt

Udostępnij tę zawartość