W badaniu tym zbadano wpływ picia wody bogatej w wodór (HRW) na gojenie się ran skóry u psów. U każdego psa przeanalizowano osiem okrągłych ran. Grupie eksperymentalnej podawano HRW trzy razy dziennie, a grupie kontrolnej wodę destylowaną (DW). Tkanki rany psów zbadano histopatologicznie. Za pomocą odpowiednich zestawów zmierzono fibroblasty, naciek komórek zapalnych, średnią liczbę nowych naczyń krwionośnych oraz poziom aktywności dialdehydu malonowego (MDA) i dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) w homogenacie skóry rany. Ekspresje Nrf-2, HO-1, NQO-1, VEGF i PDGF mierzono za pomocą ilościowej metody fluorescencji w czasie rzeczywistym. Zaobserwowaliśmy, że rany HRW wykazywały wyższy wskaźnik gojenia się ran i szybszy średni czas gojenia w porównaniu z DW. Histopatologia wykazała, że w grupie HRW średnia grubość naskórka była istotnie mniejsza niż w grupie DW. Średnia liczba naczyń krwionośnych w grupie HRW była wyższa niż w grupie DW. Poziomy MDA były wyższe w grupie DW niż w grupie HRW, ale poziomy SOD były wyższe w grupie HRW niż w grupie DW. Wyniki qRT-PCR wykazały, że ekspresja każdego genu była istotnie różna w obu grupach. Leczenie HRW przyspieszało gojenie się ran skóry u psów, przyspieszało epitelializację ran, zmniejszało odczyn zapalny, stymulowało ekspresję cytokin związanych z gojeniem się ran oraz skracało czas gojenia się ran. Poziomy MDA były wyższe w grupie DW niż w grupie HRW, ale poziomy SOD były wyższe w grupie HRW niż w grupie DW. Wyniki qRT-PCR wykazały, że ekspresja każdego genu była istotnie różna w obu grupach. Leczenie HRW przyspieszało gojenie się ran skóry u psów, przyspieszało epitelializację ran, zmniejszało odczyn zapalny, stymulowało ekspresję cytokin związanych z gojeniem się ran oraz skracało czas gojenia się ran. Poziomy MDA były wyższe w grupie DW niż w grupie HRW, ale poziomy SOD były wyższe w grupie HRW niż w grupie DW. Wyniki qRT-PCR wykazały, że ekspresja każdego genu była istotnie różna w obu grupach. Leczenie HRW przyspieszało gojenie się ran skóry u psów, przyspieszało epitelializację ran, zmniejszało odczyn zapalny, stymulowało ekspresję cytokin związanych z gojeniem się ran oraz skracało czas gojenia się ran.
Efekt terapeutyczny doustnego przyjmowania HRW u psów może zwiększać liczbę naczyń krwionośnych w tkance ziarninowej, przyspieszając epitelializację ran, skracając czas gojenia się ran. Odkryliśmy również, że HRW może zwiększać zdolność antyoksydacyjną psów, aktywując ekspresję szlaku sygnałowego Nrf-2, podnosząc ekspresję MDA, VEGF i PDGF, jednocześnie zmniejszając ekspresję SOD. Psy nie wykazywały dyskomfortu w przestrzeganiu strategii leczenia. Wyniki te pokazują, że HRW jest bezpiecznym i skutecznym klinicznym leczeniem weterynaryjnym gojenia ran na skórze psa.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8618955/?fbclid=IwAR0uLa6Bk2j5WGi8ZFBq8TkjdKoZrfbaNvbLN7KbfImFYhTr31ZevHZpclw
