Abstrakcyjny
Cel: Zbadanie terapeutycznego wpływu wody bogatej w wodór (HRW) na nieswoiste zapalenie jelit (IBD) i zbadanie potencjalnych mechanizmów z tym związanych.
Metody: Samce myszy losowo podzielono na następujące cztery grupy: grupa kontrolna, w której myszy otrzymywały dootrzewnowo (ip) równoważne objętości soli fizjologicznej (NS); grupa z siarczanem dekstranu sodu (DSS), w której myszy otrzymywały NS ip (5 ml/kg masy ciała, dwa razy dziennie o 8 rano i 17 po południu) przez 7 kolejnych dni po modelowaniu IBD; grupa DSS + HRW, w której myszy otrzymywały HRW (w tej samej objętości co leczenie NS) przez 7 kolejnych dni po modelowaniu IBD; oraz grupa DSS + HRW + ZnPP, w której myszy otrzymywały HRW (w tej samej objętości co leczenie NS) i ZnPP [inhibitor oksygenazy hemowej-1 (HO-1), 25 mg/kg] przez 7 kolejnych dni po IBD modelowanie. IBD wywołano przez podawanie myszom DSS, a 7-go dnia pobrano krew i tkanki okrężnicy .d po modelowaniu IBD w celu określenia objawów klinicznych, stanu zapalnego okrężnicy i potencjalnych zaangażowanych mechanizmów.
Wyniki: Grupa DSS + HRW wykazywała istotnie osłabiony spadek masy ciała i mniejszy wskaźnik aktywności choroby w porównaniu z grupą DSS w 7. dniu ( p < 0,05). HRW wywierała ochronny wpływ na skracanie i pogrubianie ścian okrężnicy w przeciwieństwie do grupy DSS ( p < 0,05). Badanie histologiczne wykazało łagodniejszy stan zapalny w grupie DSS + HRW, który był zbliżony do normalnego poziomu zapalnego, a wyniki uszkodzeń makroskopowych i mikrokosmicznych były niższe w tej grupie niż w grupie DSS (p < 0,05 ) . Parametry stresu oksydacyjnego, w tym MDA i MPO w okrężnicy, były istotnie obniżone w grupie DSS + HRW w porównaniu z grupą DSS (P < 0,05). Jednocześnie wskaźniki ochronne dysmutazy ponadtlenkowej i glutationu uległy znacznemu podwyższeniu po zastosowaniu HRW. Oceniono czynniki zapalne, a wyniki wykazały, że grupa DSS + HRW wykazywała znacząco obniżone poziomy TNF-α, IL-6 i IL-1β w porównaniu z grupą DSS (p < 0,05 ) . Ponadto kluczowe białka zaangażowane w stres retikulum endoplazmatycznego (ER), w tym p-eIF2α, ATF4, XBP1s i CHOP, zostały znacznie zmniejszone po leczeniu HRW w przeciwieństwie do grupy kontrolnej ( P< 0,05). Co więcej, leczenie HRW znacznie zwiększyło ekspresję HO-1, a zastosowanie ZnPP oczywiście odwróciło ochronną rolę HRW. W grupie DSS + HRW + ZnPP skrócenie okrężnicy i pogrubienie ściany okrężnicy znacznie się pogorszyły, a wyniki uszkodzeń makroskopowych były podobne do tych z grupy DSS + HRW ( P < 0,05). Badanie histologiczne wykazało również poważniejsze uszkodzenie okrężnicy, podobne do grupy DSS.
Wniosek: HRW ma znaczący potencjał terapeutyczny w IBD poprzez hamowanie czynników zapalnych, stresu oksydacyjnego i stresu ER oraz poprzez regulację w górę ekspresji HO-1.
Słowa kluczowe: stres retikulum endoplazmatycznego; oksygenaza hemowa-1; Wodór; choroba zapalna jelit; Stres oksydacyjny.
Oświadczenie o konflikcie interesów
Oświadczenie w sprawie konfliktu interesów: Oświadczamy, że nie ma konfliktu interesów w związku z publikacją tego artykułu.
Figurki
