Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą chorobą zapalną, w której postępujące niszczenie stawów powoduje choroby. Wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem miażdżycy, która może skutkować chorobami sercowo-naczyniowymi i śmiertelnością. Celem terapeutycznym jest opanowanie ogólnoustrojowego stanu zapalnego w celu uzyskania nie tylko ustąpienia objawów, ale także poprawy ogólnego stanu zdrowia. Chociaż niedawne biologiczne terapie immunosupresyjne ukierunkowane na cytokiny prozapalne spowodowały zmianę paradygmatu w odniesieniu do rokowania w RZS, te terapie mają nieodłączne skutki uboczne. Również wczesna diagnoza choroby jest niepewna. Chociaż mechanizmy odpowiedzialne za wystąpienie RZS pozostają niejasne, reaktywne formy tlenu (RFT) odgrywają znaczącą rolę w patogenezie RZS. RFT odgrywają centralną rolę zarówno w górę, jak i w dół szlaków NF-κB i TNFα, które znajdują się w centrum odpowiedzi zapalnej. Spośród ROS najbardziej szkodliwy jest rodnik hydroksylowy, a wodór cząsteczkowy (H2) jest selektywnym zmiataczem tego gatunku. Ostatnio wykazano, że H2 jest użyteczny, gdy jest podawany razem z konwencjonalną terapią w RZS, ponieważ działa w celu zmniejszenia stresu oksydacyjnego u pacjentów. Szczególnie we wczesnym stadium H2 wykazał znaczący potencjał terapeutyczny, który wydawał się również wspomagać rozpoznanie i decyzje dotyczące leczenia RZS.
całe badanie na https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1693571/
