Wodór cząsteczkowy (tj. gaz H 2 ) przyciąga uwagę badaczy akademickich, lekarzy i lekarzy na całym świecie ze względu na jego niedawno zgłoszony potencjał terapeutyczny [1]. Jedna z najwcześniejszych publikacji na temat wodoru jako gazu medycznego została opublikowana w 1975 roku przez Dole'a i współpracowników z Baylor University i Texas A&M [2]. Zgłosili w czasopiśmie Science że hiperbaryczna (8 atm) wodorowa terapia była skuteczna w redukcji guzów czerniaka u myszy. Jednak zainteresowanie terapią wodorową rozpoczęło się dopiero niedawno po 2007 roku, kiedy wykazano, że podawanie gazowego wodoru poprzez inhalację (na poziomie poniżej granicy palności 4,6%) lub spożycie roztworu wodnego zawierającego rozpuszczony wodór, może również mieć działanie lecznicze. skutki biologiczne [3]. Odkrycia te sugerują, że wodór ma natychmiastowe zastosowania medyczne i kliniczne [4].
Ten artykuł MHF nie omawia ujemnych jonów wodorowych ( wodorki, H-) , pH (np . wody alkalicznej ), wody z mikroklastrami ani innych tematów, które są przedmiotem twierdzeń pseudonaukowych .
W 2007 roku zespół dr Ohty doniósł w Nature Medicine [3], że inhalacja 2-4% gazowego wodoru znacząco zmniejszyła 
objętość zawału mózgu w szczurzym modelu uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego wywołanego niedrożnością tętnicy środkowej mózgu. Wodór był skuteczniejszy niż edaravone, zatwierdzony lek kliniczny na zawał mózgu, ale nie miał skutków toksycznych ( patrz rysunek po lewej ). Autorzy wykazali ponadto, że wodór rozpuszczony w pożywce hodowanych komórek, w biologicznie istotnych stężeniach, obniża poziom toksycznych rodników hydroksylowych (*OH), ale nie reaguje z innymi fizjologicznie ważnymi reaktywnymi formami tlenu (np. nadtlenkiem, tlenkiem azotu, wodorem). nadtlenek).
Te biomedyczne badania nad wodorem są wciąż w powijakach i obejmują tylko około 1000 artykułów i 1600 badaczy, ale te publikacje i badacze sugerują, że wodór ma potencjał terapeutyczny w ponad 170 różnych modelach chorób ludzi i zwierząt oraz w zasadzie w każdym narządzie ludzkiego ciała [ 5]. Wydaje się, że wodór zapewnia te korzyści poprzez modulację transdukcji sygnału, fosforylacji białek i ekspresji genów (patrz rozdział Farmakodynamika) [4].
Idea terapeutycznych cząsteczek gazowych nie jest nową koncepcją. Na przykład tlenek węgla (CO), siarkowodór (H 2 S) i oczywiście tlenek azotu (NO*), który początkowo był wyśmiewany przez sceptyków, ale później został nagrodzony Nagrodą Nobla, to wszystkie gazy aktywne biologicznie [6]. ]. Jednak nadal może być trudno uwierzyć, że H 2 może wywierać jakikolwiek efekt biologiczny, ponieważ w przeciwieństwie do tych innych gazów, wodór jest nierodnikowym, niereaktywnym, niepolarnym, wysoce dyfuzyjnym gazem obojętnym, dlatego jest mało prawdopodobne mieć specyficzne miejsca wiązania lub oddziaływać ze specyficznością na specyficzny receptor [7].
Z ewolucyjnego punktu widzenia może nie być dziwne, że wodór wywiera działanie biologiczne [8]. Oprócz swojej roli w powstaniu wszechświata wodór był również zaangażowany w genezę życia i odgrywał aktywną rolę w ewolucji eukariontów [9]. W ciągu milionów lat ewolucji rośliny i zwierzęta rozwinęły wzajemne relacje z bakteriami wytwarzającymi wodór, co skutkuje podstawowymi poziomami wodoru cząsteczkowego w układach eukariotycznych. Ta ciągła ekspozycja na wodór cząsteczkowy mogła zachować pierwotne cele wodoru, co może być ekstrapolowane przez genetyczne pozostałości enzymów hydrogenazy u wyższych eukariontów. Alternatywnie, ale nie wyłącznie, eukarionty mogły rozwinąć wrażliwość na wodór cząsteczkowy w ciągu milionów lat ewolucji [7, 10].
SPOSOBY PODANIA
Wodór cząsteczkowy można podawać przez inhalację [11], połykanie rozpuszczonych (rozpuszczonych) roztworów bogatych w wodór (np. woda, napoje smakowe itp.) [12], bogaty w wodór roztwór do hemodializy [13], dożylne wstrzyknięcie bogatego w wodór roztworu sól fizjologiczna [14], miejscowe podawanie mediów bogatych w wodór (np. kąpiel, prysznic, kremy) [15], leczenie hiperbaryczne [2], spożycie materiału wytwarzającego wodór w wyniku reakcji z kwasem żołądkowym [15], spożycie nie przyswajalne węglowodany jako prebiotyki dla bakterii jelitowych wytwarzających wodór [16], wdmuchiwanie doodbytnicze [17] i inne metody. [15].
FARMAKOKINETYKA
Unikalne właściwości fizykochemiczne wodoru, takie jak hydrofobowość, neutralność, wielkość, masa itp., zapewniają mu doskonałe właściwości dystrybucji, co pozwala mu szybko penetrować biomembrany (np. błony komórkowe, bariery krew-mózg, łożysko i jądra) i docierać do przedziałów subkomórkowych (np. mitochondriów, jądro, itp.), gdzie może wywierać działanie terapeutyczne [15].
Chociaż różne kliniki medyczne w Japonii stosują dożylne wstrzykiwanie soli fizjologicznej bogatej w wodór, najczęstszymi metodami są inhalacje i picie wody bogatej w wodór. Farmakokinetyka każdej metody jest nadal badana, ale zależy od dawki, drogi i czasu. W artykule opublikowanym w Nature's Scientific Reports [18] porównano wdychanie, wstrzykiwanie i picie z różnymi stężeniami wodoru i znaleziono przydatne spostrzeżenia do zastosowania klinicznego. Na podstawie tego i różnych badań krótko podsumowujemy farmakokinetykę inhalacji i picia.
WDYCHANIE WODORU
W przypadku inhalacji powszechna jest mieszanina 2-4% wodoru, ponieważ jest ona poniżej poziomu palności; jednak niektóre badania wykorzystują 66,7% H 2 i 33,3% O 2 , który jest nietoksyczny i skuteczny, ale palny. Wdychanie wodoru osiąga szczytowy poziom w osoczu (tj. równowagę opartą na prawie Henry'ego) po około 30 minutach, a po zaprzestaniu inhalacji powrót do wartości wyjściowej następuje po około 60 minutach.
PICIE ROZPUSZCZONY WODÓR
Stężenie /rozpuszczalność wodoru w wodzie w standardowej temperaturze otoczenia i ciśnieniu (SATP) wynosi 0,8 mM lub 1,6 ppm (1,6 mg/l). Dla porównania, konwencjonalna woda (np. kranowa, filtrowana, butelkowana itp.) zawiera mniej niż 0,0000002 ppm H 2 , co jest znacznie poniżej poziomu terapeutycznego (patrz pytania i odpowiedzi 7-8). Stężenie 1,6 ppm można łatwo osiągnąć wieloma metodami , np. po prostu przepuszczając gazowy wodór do wody. Ze względu na niską masę molową wodoru cząsteczkowego (tj. 2,02 g/mol H 2 w porównaniu do 176,12 g/mol witaminy C), w 1,6 mg H2 znajduje się więcej cząsteczek wodoru niż w 100 mg cząsteczek witaminy C. dawka czystej witaminy C (tj 1,6 mg H 2 ma 0,8 milimola H2 vs. 100 mg witaminy C ma 0,57 milimola witaminy C).
Okres półtrwania wody bogatej w wodór jest krótszy niż w przypadku innych napojów gazowanych (np. wody gazowanej lub utlenionej), ale poziomy terapeutyczne mogą utrzymywać się przez wystarczająco długi czas, aby można je było łatwo 
spożywać. Spożycie wody bogatej w wodór powoduje wzrost stężenia w osoczu i oddechu w ciągu 5-15 minut w sposób zależny od dawki (patrz rysunek). Wzrost wodoru w wydychanym powietrzu wskazuje, że wodór dyfunduje przez błonę podśluzową i wchodzi do krążenia ogólnoustrojowego, gdzie jest wydalany z płuc. Ten wzrost stężenia we krwi i oddechu powraca do wartości wyjściowej po 45-90 minutach, w zależności od przyjętej dawki.
FARMAKODYNAMIKA
Chociaż znaczna ilość badań na komórkach, tkankach, zwierzętach, ludziach, a nawet roślinach potwierdziła wpływ wodoru na układy biologiczne, dokładne mechanizmy molekularne i główne cele pozostają nieuchwytne [19].
EFEKT PODOBNY DO ANTYOKSYDACYJNY
Początkowo sugerowano, że korzystny wpływ wodoru wynika z przeciwutleniacza w postaci selektywnie neutralizowanej wodorem cytotoksycznych rodników hydroksylowych [3] in vitro. Jednak chociaż H2 redukuje rodniki *OH [20], jak wykazano w różnych układach [3, 21, 22], może nie zachodzić poprzez bezpośrednie zmiatanie, a także nie może w pełni wyjaśnić wszystkich korzyści związanych z wodorem [23]. Na przykład w podwójnie ślepej próbie kontrolowanej placebo w reumatoidalnym zapaleniu stawów [24] wodór wykazywał efekt rezydualny, który kontynuował poprawę objawów choroby przez cztery tygodnie po zakończeniu podawania wodoru [24]. Wiele badań komórkowych pokazuje również, że wstępne leczenie wodorem ma wyraźne korzystne efekty, nawet gdy atak (np. toksyna, promieniowanie, uraz itp.) jest podawany długo po tym, jak cały wodór ulotnił się z układu [25-27]. Dodatkowo,7 M -1 sec -1 ) [20], a stężenie wodoru na poziomie komórkowym jest również dość niskie (poziom mikromolowy), co sprawia, że jest mało prawdopodobne, aby H 2 mógł skutecznie konkurować z licznymi innymi celami nukleofilowymi komórki [ 28]. Wreszcie, jeśli mechanizm był związany przede wszystkim z wymiataniem rodników hydroksylowych, wówczas powinniśmy widzieć większy efekt inhalacji niż picia, ale nie zawsze tak jest [29, 30]. Krótko mówiąc, uważamy za niedokładne lub przynajmniej niepełne twierdzenie, że korzyści płynące z wodoru wynikają z jego bezpośredniego działania jako silnego przeciwutleniacza. Rzeczywiście, wodór jest selektywny, ponieważ jest bardzo słabym przeciwutleniaczem, a zatem nie neutralizuje ważnych ROSlub zakłócać ważne biologiczne cząsteczki sygnałowe. Niemniej jednak badanie znaczników metabolicznych [31] z użyciem gazu deuterowego wykazało, że w warunkach fizjologicznych gaz deuterowy ulega utlenieniu, a szybkość utleniania wodoru wzrasta wraz ze wzrostem stresu oksydacyjnego [32], ale mechanizm fizykochemiczny tego zjawiska może nadal nie być bezpośrednim wymiataniem rodników [31]. Jednak nie wszystkie badania pokazują, że wodór jest utleniany przez tkanki ssaków [33], a doniesiono również, że gaz deuter nie wywierał efektu terapeutycznego w badanym modelu, podczas gdy 1 H tak (dane niepublikowane).
ŚCIEŻKA NRF2
W przeciwieństwie do konwencjonalnych przeciwutleniaczy [34], wodór ma zdolność zmniejszania nadmiernego stresu oksydacyjnego [23], ale tylko w warunkach, w których komórka doświadcza wyjątkowo wysokiego poziomu stresu oksydacyjnego, który byłby szkodliwy, a nie hormonalny.
Jednym z mechanizmów, które wykorzystuje wodór do ochrony przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, jest aktywacja systemu Nrf2-Keap1, a następnie indukcja ścieżki elementu odpowiedzi antyoksydacyjnej (ARE), która prowadzi do produkcji różnych białek cytoprotekcyjnych, takich jak glutation, katalaza, dysmutaza ponadtlenkowa, peroksydaza glutationowa, oksydaza hem-1 itp. [5, 35, 36]. W niektórych modelach choroby korzyści płynące z wodoru są negowane przez zastosowanie nokautu genu Nrf2 [37, 38], wyciszanie genetyczne Nrf2 przy użyciu iRNA [39] lub farmakologiczne blokowanie szlaku Nrf2 [40, 41]. Co ważne, wodór aktywuje szlak Nrf2 tylko wtedy, gdy dochodzi do ataku (np. toksyna, uraz itp.) [40], w przeciwieństwie do częściowego działania jako promotor, co może być szkodliwe [42, 43]. Metoda aktywacji przez wodór szlaku Nrf2 pozostaje niejasna [5].
MODULACJA KOMÓREK
Oprócz potencjalnego wymiatania rodników hydroksylowych i/lub aktywacji szlaku Nrf2, wodór może łagodzić stres oksydacyjny poprzez działanie modulujące komórki [5] i zmniejszać powstawanie wolnych rodników [44], takich jak regulacja w dół układu oksydazy NADPH [45]. . Różne działania modulujące komórki wodoru są odpowiedzialne za pośredniczenie w działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i przeciw otyłości wodoru. Wykazano, że wodór obniża poziom cytokin prozapalnych (np. IL-1, IL-6, IL-8 itd.) [46], osłabia aktywację TNF-a [24], NF-kB [47], NFAT [30, 48], NLRP3 [49, 50], HMGB1 [51] i inne mediatory zapalne [5]. Dodatkowo wodór ma korzystny wpływ na otyłość i metabolizm poprzez zwiększenie ekspresji FGF21 [52], PGC-1a [53], PPARa [53] i innych. [54]. Dodatkowe 2 nd cząsteczki przekaźnikowe lub czynniki transkrypcyjne, na które oddziałuje wodór, obejmują grelinę [55], JNK-1 [45], ERK1/2 [56], PKC [57], GSK [58], TXNIP [49], STAT3 [59], ASK1 [ 60], MEK [61], SIRT1 [62] i wiele innych. Podawanie wodoru zmienia ponad 200 biocząsteczek, w tym ponad 1000 ekspresji genów.
Jednak główne cele i 
nadrzędne organy regulacyjne odpowiedzialne za te zmiany są nadal nieuchwytne [46]. Do rozważenia jest wiele systemów i pętli sprzężenia zwrotnego, co utrudnia ustalenie, czy wykrywamy przyczynę czy skutek podania wodoru.
Dokładny mechanizm modulowania przez wodór transdukcji sygnału, ekspresji genów i fosforylacji białek jest wciąż badany [5]. Niedawna publikacja [63] w Scientific Reports dostarcza dobrych dowodów sugerujących, że jednym z mechanizmów, poprzez które wodór osiąga różne efekty modulowania komórek, jest modyfikacja peroksydacji lipidów w błonie komórkowej. W hodowanych komórkach, w biologicznie istotnych stężeniach, wodór tłumił zależną od reakcji łańcuchowej wolnych rodników peroksydację i odzyskiwał ekspresję genów indukowaną Ca2 + , co określono za pomocą kompleksowej analizy mikromacierzy (patrz ryc. 6) [63].
NAUKOWE UZNANIE WODORU
Chociaż główne cele lub dokładne mechanizmy biochemiczne wodoru wciąż nie są w pełni zrozumiałe, efekt terapeutyczny w komórkach, tkankach, zwierzętach, ludziach, a nawet roślinach [64] staje się powszechnie akceptowany dzięki ponad 500 recenzowanym artykułom i 1600 badacze na temat medycznych skutków wodoru. Poprawia się również jakość publikacji, a średni współczynnik wpływu (IF) czasopism publikujących wodór wynosi około 3. Poniższa tabela przedstawia kilka badań opublikowanych w czasopismach o wyższym indeksie IF, które wahają się od sześciu do 27.
WODÓR I NATYCHMIASTOWE ZASTOSOWANIA MEDYCZNE
Wodór jako gaz medyczny również rośnie, ponieważ ma natychmiastowe zastosowania medyczne, pomagając w wielu obecnych kryzysach zdrowotnych [65, 66]. Dixon i współpracownicy z Loma-Linda University poinformowali, że wodór może pomóc w 8/10 śmiertelnych wypadkach powodujących choroby, wymienionych przez Centers of Disease Control [67]. dr Banksz VA/U w Waszyngtonie poinformował, że spożycie wody bogatej w wodór chroniło przed zmianami neurodegeneracyjnymi wywołanymi urazowym uszkodzeniem mózgu u myszy [68]. Ich wyniki pokazują, że podawanie wodoru zmniejszyło obrzęk mózgu, zablokowało patologiczną ekspresję tau i utrzymało poziomy ATP. Te i inne badania mają głęboki wpływ na zdarzenia, w których uszkodzenie mózgu (np. wstrząśnienie mózgu, przewlekła encefalopatia pourazowa itp.) jest częstym zjawiskiem [69]. Chociaż wiele osób donosi o dramatycznych efektach terapii wodorowej, od szybkiego złagodzenia bólu i łagodzenia stanu zapalnego po normalizację poziomu glukozy i cholesterolu, inne osoby mogą nie zauważyć żadnych natychmiastowych lub zauważalnych korzyści. Wodór nie jest uważany za silny lek i, jak wspomniano, pomaga jedynie przywrócić homeostazę komórki/narządu bez powodowania większych zaburzeń. efekt placebo lub inne rzeczy , chociaż niektórzy badacze zauważyli, że niektórzy ludzie są bardziej wrażliwi na wodór i doświadczają większych efektów. Aby odpowiedzieć na te pytania, potrzeba więcej badań na ludziach.
BADANIA LUDZKIE
Chociaż badania nad wodorem wyglądają obiecująco w modelach komórkowych lub zwierzęcych, potrzebne są bardziej długoterminowe badania kliniczne, aby potwierdzić jego skuteczność u ludzi [70]. Istnieje tylko w sumie 40 badań na ludziach; niewielu jest w randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo sposobie z wystarczającą liczbą pacjentów. Kilka z tych badań klinicznych sugeruje, że spożywanie wody bogatej w wodór było korzystne w przypadku zespołu metabolicznego [71], cukrzycy [72] i hiperlipidemii [73, 74]. Inne roczne badanie kliniczne z kontrolą placebo sugerowało, że woda bogata w wodór jest korzystna w chorobie Parkinsona [75], podczas gdy inne badania kliniczne sugerują znaczące korzyści w przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów [24, 76], dysfunkcji mitochondriów [77], sprawności fizycznej [78] ], czas rekonwalescencji sportowej [79], gojenie ran [80-82],
Przeprowadzono dodatkowe 15+ badań na ludziach zakończonych obiecującymi wynikami, które są w trakcie przygotowywania i publikacji manuskryptu w procesie recenzowania. Wymagane są dalsze badania na ludziach, aby określić odpowiednią dawkę, czas, sposób podawania oraz w przypadku jakich chorób i potencjalnie genotypów wodór jest najskuteczniejszy [7]. Wodór jest wciąż w powijakach i potrzeba więcej danych, zanim będziemy mogli naukowo stwierdzić jakiekolwiek rzeczywiste korzyści, ale wstępne dane są intrygujące. Badania nad modelami chorób, mechanizmami działania i badaniami klinicznymi są szczególnie istotne, ponieważ wysoki profil bezpieczeństwa wodoru molekularnego sprawia, że jest to lepszy wybór [89].
BEZPIECZEŃSTWO
Wodór jest naturalnie wytwarzany przez florę jelitową podczas trawienia włókien [90]. Badania z University of Florida i Forsythe Institute of Boston, Massachusetts potwierdziły, że wodór wytwarzany przez bakterie ma działanie terapeutyczne [91]. Odkryli, że odtworzenie mikroflory jelitowej za pomocą E. coli wytwarzającej H2, ale nie zmutowanej E. coli z niedoborem H2, chroniło przed zapaleniem wątroby wywołanym przez Concanvalin A. Inne badania pokazują również, że wodór wytwarzany przez bakterie po podaniu akarbozy ma działanie terapeutyczne [92]. Być może to pomaga wyjaśnić, dlaczego duże badanie kliniczne przeprowadzone przez Journal of American Medical Association (JAMA) stwierdzili znaczne zmniejszenie częstości incydentów sercowo-naczyniowych u osób przyjmujących akarbozę wytwarzającą wodór [92, 93]. Badania te nie tylko sugerują terapeutyczne działanie wodoru molekularnego, ale również wykazują jego wysoki profil bezpieczeństwa. Wodór jest bardzo naturalny dla naszego organizmu, ponieważ codziennie jesteśmy narażeni na jego działanie w wyniku prawidłowego metabolizmu bakterii [1]. Dodatkowo od lat 40. ubiegłego wieku wodór był stosowany w nurkowaniu głębinowym w celu zapobiegania chorobie dekompresyjnej [94, 95]. Setki badań na ludziach dotyczących nurkowania w głębinach morskich wykazały, że wdychanie wodoru, o rzędy wielkości większej niż to, co jest potrzebne do użytku terapeutycznego, jest dobrze tolerowane przez organizm bez chronicznych skutków toksycznych [96]. Jednak u niektórych osób donoszono, że wodór może powodować luźne stolce [97], a w rzadkich przypadkach u diabetyków hipoglikemię [77], który jest kontrolowany przez zmniejszenie poziomu podawanej insuliny. Setki badań nad wodorem pochodzącym z produkcji bakterii, nurkowania głębinowego i niedawnych zastosowań medycznych nie wykazały żadnych bezpośrednich szkodliwych skutków ubocznych podawania wodoru na biologicznie terapeutycznym poziomie. Tak wysoki profil bezpieczeństwa można uznać za paradoksalny, ponieważ środki chemioterapeutyczne, które wywierają działanie biologiczne, powinny mieć zarówno korzystne, jak i szkodliwe działanie w zależności od dawki, czasu, lokalizacji, czasu trwania itp. Jednak takie szkodliwe działania nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. Setki badań nad wodorem pochodzącym z produkcji bakterii, nurkowania głębinowego i niedawnych zastosowań medycznych nie wykazały żadnych bezpośrednich szkodliwych skutków ubocznych podawania wodoru na biologicznie terapeutycznym poziomie. Tak wysoki profil bezpieczeństwa można uznać za paradoksalny, ponieważ środki chemioterapeutyczne, które wywierają działanie biologiczne, powinny mieć zarówno korzystne, jak i szkodliwe działanie w zależności od dawki, czasu, lokalizacji, czasu trwania itp. Jednak takie szkodliwe działania nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. Setki badań nad wodorem pochodzącym z produkcji bakterii, nurkowania głębinowego i niedawnych zastosowań medycznych nie wykazały żadnych bezpośrednich szkodliwych skutków ubocznych podawania wodoru na biologicznie terapeutycznym poziomie. Tak wysoki profil bezpieczeństwa można uznać za paradoksalny, ponieważ środki chemioterapeutyczne, które wywierają działanie biologiczne, powinny mieć zarówno korzystne, jak i szkodliwe działanie w zależności od dawki, czasu, lokalizacji, czasu trwania itp. Jednak takie szkodliwe działania nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. a ostatnie zastosowania medyczne nie ujawniły żadnych bezpośrednich szkodliwych skutków ubocznych podawania wodoru na biologicznie terapeutycznych poziomach. Tak wysoki profil bezpieczeństwa można uznać za paradoksalny, ponieważ środki chemioterapeutyczne, które wywierają działanie biologiczne, powinny mieć zarówno korzystne, jak i szkodliwe działanie w zależności od dawki, czasu, lokalizacji, czasu trwania itp. Jednak takie szkodliwe działania nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. a ostatnie zastosowania medyczne nie ujawniły żadnych bezpośrednich szkodliwych skutków ubocznych podawania wodoru na biologicznie terapeutycznych poziomach. Tak wysoki profil bezpieczeństwa można uznać za paradoksalny, ponieważ środki chemioterapeutyczne, które wywierają działanie biologiczne, powinny mieć zarówno korzystne, jak i szkodliwe działanie w zależności od dawki, czasu, lokalizacji, czasu trwania itp. Jednak takie szkodliwe działania nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. czas trwania itp. Jednak takie szkodliwe skutki nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne. czas trwania itp. Jednak takie szkodliwe skutki nie zostały jeszcze zgłoszone w przypadku wodoru. Jednak być może szkodliwe efekty są tak przemijające i łagodne, że są maskowane przez korzystne efekty, a nawet pośredniczą w korzystnych skutkach poprzez szlaki hormetyczne.
PRZYSZŁE KIERUNKI
Celem Instytutu Wodoru Molekularnego ( MHI) ma pomóc w rozwoju badań, edukacji i świadomości na temat wodoru jako terapeutycznego gazu medycznego. Rzadko zdarza się znaleźć leczenie, które ma zarówno wysoki potencjał terapeutyczny, jak i wysoki profil bezpieczeństwa; wodór wydaje się pasować do tej kombinacji [23]. Niektórzy badacze zainteresowali się wodorem po prostu ze względu na jego nieprzewidzianą zdolność do wywierania efektu biologicznego; zdając sobie sprawę, że wodór jest zarówno bezpieczny, jak i skuteczny, powstaje moralny obowiązek postępu w badaniach, edukacji i świadomości na temat wodoru jako gazu medycznego. Zapraszamy innych badaczy biomedycznych do przyłączenia się do nas w wyjaśnianiu molekularnych mechanizmów wodoru in vitro oraz do przeprowadzenia dobrze kontrolowanych badań klinicznych wodoru w celu zrozumienia najlepszej dawki, czasu, genotypu i metody podawania wodoru. Z zaledwie kilkuset recenzowanymi artykułami i kilkoma tysiącami badaczy biomedycznych, badania nad wodorem są wciąż w powijakach. Jednak wstępne badania sugerują, że wodór molekularny jest czymś, co należy badać, badać i wyjaśniać, aby uzyskać potencjalną korzyść z zapobiegania i leczenia chorób.
http://www.molecularhydrogeninstitute.com/hydrogen-an-emerging-medical-gas
