Ćwiczenia są jednym z bodźców fizjologicznych, które sprzyjają powstawaniu reaktywnych form tlenu w żywych organizmach. Wytwarzanie reaktywnych form tlenu przez ćwiczenia zależy od intensywności, czasu trwania i modalności ćwiczeń czyli sposobu reagowania na bodźce płynące z zewnątrz . Żywy organizm wyposażony jest w enzymatyczny lub nieenzymatyczny system obrony antyoksydacyjnej. Jednak stres oksydacyjny występuje, gdy poziomy reaktywnych gatunków przewyższają zdolność antyoksydacyjną organizmu. Wykazano, że stres oksydacyjny wywołany wysiłkiem fizycznym powoduje przejściowy spadek funkcji fizycznych poprzez zmęczenie mięśni, uszkodzenie mięśni i stany zapalne oraz opóźnioną bolesność mięśni (DOMS) . Ponadto istnieje wiele wcześniejszych badań, które weryfikowały skuteczność przyjmowania antyoksydantów egzogennych .
Z drugiej strony należy wspomnieć, że długotrwałe nadmierne spożycie egzogennych antyoksydantów hamuje ścieżki sygnałowe wrażliwe na redoks i zakłóca fizjologiczne adaptacje do treningu wysiłkowego, takie jak biogeneza mitochondriów, przerost mięśni sercowych i szkieletowych oraz poprawa wrażliwości na insulinę . Wyniki wcześniejszych badań dotyczących biologii redoks wysiłkowego wskazują, że generowanie nadmiernych poziomów reaktywnych form tlenu ma negatywny wpływ, podczas gdy generowanie niskich do umiarkowanych poziomów reaktywnych form tlenu ma pozytywny wpływ na żywy organizm. Zależność odpowiedzi lub adaptacji fizjologicznych od poziomu reaktywnych gatunków nazywana jest hormezą wysiłkową i może być ważnym kryterium optymalizacji działania antyoksydantów egzogennych. Zjawisko hormezy polega na tym, że czynnik występujący w przyrodzie, szkodliwy dla organizmu w większych dawkach, w małych dawkach działa nań korzystnie.
Przeprowadzono sześć badań (tab) dotyczących skuteczności wodoru molekularnego H 2 w nauce o sporcie, obejmujących 4 metody przyjmowania. W szczególności przeprowadzono 2 badania dotyczące doustnego przyjmowania wody H 2 , 2 badania dotyczące kąpieli H 2 , 1 badanie dożylnego wlewu soli fizjologicznej H 2 oraz 1 badanie wdychania gazowego H 2 . W tym punkcie, wprowadzamy wcześniejsze doniesienia, że badali wpływ każdej metody H 2 podawanie od zmian parametrów fizjologicznych i biochemicznych centrujących na stres oksydacyjny powysiłkowego i zapalenia.
Metody.
Spożywanie wody H 2 jest jedną z najbardziej praktycznych i bezpiecznych metod jej spożycia w życiu codziennym i na boisku. H 2 mogą być rozpuszczane w wodzie do stężenia 0,8 mM (1,6 mg / l), pod ciśnieniem atmosferycznym, w temperaturze pokojowej, [ 4 ]. Jednakże, w celu uniknięcia spadku H 2 stężeniu musi być przechowywany w pojemniku aluminiowym.
Oprócz podaniu doustnym H 2 wody, H 2 kąpiel jest inna metoda o dużej zastosowanie w sporcie. W tym sposobie, H 2 środka produkującego stosuje się zazwyczaj np, (MGH 2 ). H 2 środka produkującego mogą być trwale przechowywane przez długi okres czasu i może być bezpiecznie i łatwo. Wygenerowana H 2 jest dostarczana do organizmu doustnie i przezskórnie i uważa się, że H 2 dociera do całego organizmu dopiero 10 min po kąpieli H 2 , na podstawie stężenia H 2 w wydychanym powietrzu [ 20 ].
Dożylna infuzja soli fizjologicznej H 2 to metoda, która może szybko dostarczyć do żywego organizmu dużą ilość H 2 . Jednak ta metoda może być trudna do zastosowania na boisku sportowym ze względu na swoją inwazyjność.
Z punktu widzenia znawców nauki o sporcie inhalacja H 2 nie jest wszechstronną metodą podawania H 2 . Jednak ta metoda może szybko dostarczyć do żywego organizmu dużą ilość H 2 . H 2 gazu może być łatwo wdychana przez obwód wentylatora, maskę na twarz, albo kaniulę do nosa, i nie ma ryzyka wybuchu, gdy stężenie w powietrzu wynosi poniżej 4% [ 20 ].
Ze względu na kopiowanie treści tłumaczenia badań na moich stronach przez konkurencję Link do badania udostępniam po kontakcie email.
